djeumê, djeumèle : s. et adj, jumeau, jumelle.
Ille è yeû dès djeumês. ‘Elle a eu des jumeaux.’ C’ èst dès vrês djeumês. ‘Ce sont de vrais jumeaux.’ Dès lits djeumês. C’ êrt seu frêre djeumê. ‘C’était son frère jumeau.’
djeumê, djeumèle : s. et adj, jumeau, jumelle.
Ille è yeû dès djeumês. ‘Elle a eu des jumeaux.’ C’ èst dès vrês djeumês. ‘Ce sont de vrais jumeaux.’ Dès lits djeumês. C’ êrt seu frêre djeumê. ‘C’était son frère jumeau.’